Bazen kelimeler istirahate çekilir! Sessizlik anlatır her şeyi…
Fişimiz çekilmiş gibi oluyoruz ya bazen. Tüm iletişim kanallarımızı kapatıyoruz dünyaya... Bir süre karanlıkta kalınca işte o zaman daha bir netleşiyor aklımızda bulanık olan, anlamlandıramadığımız her şey...
_1669025330.png)
Anlıyoruz ki ışıklar söndüğünde göremediğimiz, karanlıkta yolunu bulamadığımız hiçbir yere aslında ait değiliz. Sahip de değiliz! Gördüğümüz her şey kocaman bir yanılsamadan ibaret. Sanal bir dünyada oyun oynamak gibi! Büyük bir heyecanla, tutkuyla, kendimizi kaptırarak oynadığımız oyunlardan sonra VR gözlüklerimizi çıkardığımızda gerçek dünyayla yüzleşmek gibi.
Ve sonunda James Joyce'un dediği gibi oluyor her şey: “Kaçtığını sanıyorsun ama dönüp geldiğin yer kendi benliğin. Gittiğin en uzak yolun sonu hep eve dönüşün.”
Yorumlar
İlk yorumu sen yap
