Hayatı yaşamıyoruz, teğet geçiyoruz...

Yıldızları süpürürsün, farkında olmadan, 

Güneş kucağındadır, bilemezsin. 

Bir çocuk gözlerine bakar, arkan dönüktür, 

Ciğerinde kuruludur orkestra, duymazsın. 

Koca bir sevdadır yaşamakta olduğun, anlamazsın. 

Uçar gider, koşsan da tutamazsın...

William Shakespeare

Ne kadar farkında olmadan yaşıyoruz. Uçup giden kuşların, esip geçen rüzgarın, ıslatan yağmurun, üşüten karın, açan çiçeklerin, akıp giden zamanın… hiçbir şeyin farkında değiliz. Tadını almadan, doya doya yaşamadan, özünü almadan sadece posasını sömürüyoruz yaşamın. Sonra bir an geliyor. Sahip olduğumuzu sandığımız her şey elimizden kayıp gidiyor. Yazık edilmiş nice hayat var. Hiç yaşanmamış nice yaşam! İşte bu yüzden diyoruz "dünya yalan". Hayatlarımızı koca bir yalana dönüştüren bizleriz. En büyük kötülüğü kendimize yapıyoruz. Bizimle birlikte pek çok hayatı da yalandan yanımızda sürüklüyoruz. Mış gibi yaşıyor, mış gibi yaşatıyoruz. Yürekten hissetmeden acıyı, hüznü, kederi, yürekten sevinemeden, iliklerimize kadar hissetmediklerimizle teğet geçiyoruz dünyayı. Hiçbir iz bırakmadan….