Kimselere kendi adıma kinim, nefretim yok. Sade insanoğlunun niçin bu kadar alçaldığını...

Yaşadıklarımı göz önünde bulundurarak sizlere şunu söylemeliyim, kimseye içtenlikle kin duymamalı, nefret etmemeliyiz, çünkü bu duyguların insana iyi gelen duygular olmadığını, aksine  insanı zedeleyen duygular olduğunu fark ettim.

Şöyle bir düşününce bazı insanların gerçekleştirdiği davranışlar, düşünce yapımıza ters gelebiliyor, bu da bizi ‘’neden’’ ler ile baş başa bırakıyor. Uzun lafın kısası, herkes ile düşünce yapımızın uyuşmasına gerek yok, herkesi kendi haline bırakmak en güzeli.

Bu güzel özlü sözün sahibi, Ahmet Arif 23 Nisan 1923'te Diyarbakır'ın Hançepek semtindeki Yağcı Sokak 7 no'lu evde dünyaya geldi. Babası Rumeli'den Kerkük'e görevli gelmiş bir Türk aileye mensup gelen ve o yıllarda Osmanlı Devleti hizmetinde memur olarak çalışan Arif Hikmet, annesi Sare Hanım ise devrin ulemasından Şeyh Abdülkadir Cibrali'nin kızı olan Erbilli bir Kürt'tür. Ahmet Arif, sekiz kardeşin en küçüğü. Asıl adı Ahmet Hamdi Önal'dır. "Ahmed Hamdi" dedesinin adı; yazın hayatında kullandığı "Ahmed Arif" ismindeki "Arif", babasının ön adıdır.